Το «Μοντεράδικο» - Πως ασκείται η εξουσία στο facebook και από ποιόν;
Υπάρχει πλέον ένα σύστημα τεχνοπολιτικής διακυβέρνησης του δικτύου, που οδεύει σταδιακά προς την ολοκλήρωσή του
Πρακτικά όλα τα προηγούμενα σημαίνουν πως ένας υποθετικός George Papadopoulos από τα νότια προάστια του Σικάγο, της Σιγκαπούρης η των Φιλλιπίνων, ο οποίος συνήθως κοιτάζει διαφημίσεις ή (δυστυχώς για την ψυχική του υγεία) περιπτώσεις χοντρών παραβιάσεων των όρων κοινότητας, πιθανότατα κλήθηκε να κρίνει σε περίπου 20 δευτερόλεπτα αν μια ανάρτηση του Θ. Καμπαγιάννη η της Γ. Κούρτοβικ διαφήμιζε και προωθούσε την τρομοκρατία.
Αντίστοιχα, κάποιος ελληνόφωνος στο Δουβλίνο, το Βερολίνο, τη Βουδαπέστη (όλες πόλεις που φιλοξενούν εταιρείες συνεργάτες του Facebook) τη Ρώμη ή τη Βαρσοβία, όπου βρίσκεται μια από τις μεγαλύτερες εγκαταστάσεις της ίδιας της εταιρείας με ελληνόφωνους υπαλλήλους, κλήθηκε κατά τις επίμαχες ημερομηνίες να κρίνει αν ο αλγόριθμος ορθώς έκρινε ότι οι αναρτήσεις όλων αυτών των ακτιβιστών παραβιάζουν τους όρους κοινότητας ή όχι.
Όπως επισημαίνει η ερευνήτρια Νατάσα Χτενά: «Δεν μπορεί να έχεις ανθρώπους με απολυτήριο Λυκείου και χωρίς καμιά προηγούμενη γνώση του θέματος σε βιομηχανική εργασία εποπτείας του λόγου στις πλατφόρμες και να περιμένεις ότι δεν θα γίνουν λάθη». Μάλλον θα ήταν τυχερός κανείς αν τον ήλεγχε κάποιος moderator της Teleperformance με έδρα την Αθήνα, η οποία φαίνεται πως επιστρατεύτηκε κατά την περίοδο της κρίσης, γιατί θα μπορούσε εκτός από το περιεχόμενο να καταλάβει το πλαίσιο και αν δεν ήταν τελείως προκατειλημμένος να αποδώσει κάποιο είδος δικαιοσύνης με αυτή τη μικρή εξουσία που του παρέχει η πλατφόρμα.
Αν όμως είσαι Ελληνίδα ή Έλληνας δεύτερης η τρίτης γενιάς με πατριωτικά αισθήματα γαλβανισμένα μέσα στο Αμερικανικό αντικομμουνιστικό μένος και μακριά από την ζώσα πραγματικότητα εδώ, πώς βλέπεις την Ελλάδα και τα κινήματα της;
Υπάρχει αντικειμενικός τρόπος να κρίνεις τους όρους κοινότητας; Υπό αυτό το πρίσμα και τα tweets του πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ, Νίκολας Μπερνς, είχαν την (πολιτική) σημασία τους. Ποιος θα μπορούσε να θέλει να ταυτίσει τους διαδηλωτές, τη νέα γενιά με την τρομοκρατία και για ποιο λόγο;
disruption
Η πραγματική πολιτική εξουσία του κοινωνικού δικτύου ασκείται, όχι από το oversight board που αποφασίζει για την αποκατάσταση αναρτήσεων και λογαριασμών (μεταξύ των οποίων και εκείνων του Ντόναλντ Τραμπ) αφού αυτό φαίνεται να αποτελεί ένα όχημα PR περισσότερο, δεδομένης της βραδύτητάς του στην απόκριση σε αιτήματα, κάτι που ήδη εγείρει διαμαρτυρίες.
Ασκείται όμως από τις 11 (μέχρι πρότινος) ομάδες σε όλο τον κόσμο που συμμετέχουν στο Product Policy Forum, το οποίο διεξάγεται κάθε δύο εβδομάδες online προκειμένου να επιθεωρήσει την εφαρμογή των κανόνων κοινότητας, να εντοπίσει ενδεχόμενες απειλές, να πάρει αποφάσεις για κρίσεις που ανακύπτουν σε όλο τον κόσμο και να αναθεωρήσει τους κανόνες λειτουργίας του αν είναι απαραίτητο.
Είναι βέβαιο ότι η μικρή μας κρίση έφτασε σε αυτή την σύσκεψη η οποία όμως είναι αδιαφανής και δημοσιεύει τμήμα μόνο των πρακτικών της μήνες αργότερα εξαιτίας του όγκου των αναφορών.
Αθροίζοντας τα παραπάνω, εύκολα συνάγει κανείς πως υπάρχει πλέον ένα σύστημα τεχνοπολιτικής διακυβέρνησης του δικτύου, που οδεύει σταδιακά προς την ολοκλήρωσή του, καθώς ταυτόχρονα επιμέρους φορείς, όπως κυβερνήσεις, ενώσεις εκδοτών και αστυνομικές αρχές, ζητούν περισσότερες εξουσίες μέσα σε αυτό.
Το δικαίωμα του Μάριου Λώλου ή του Θανάση Καμπαγιάννη ή της Έλενας Ακρίτα να προβαίνει σε πολιτικές δηλώσεις σχετικές με παραβιάσεις δικαιωμάτων, είναι κάτι που ενδιαφέρει το δίκτυο μόνο στον βαθμό που επηρεάζει την εμπορική του πολιτική, απέναντι στην οποία δεν έχει κανείς καμιά ουσιαστική άμυνα, αφού αυτή δεν έχει καν νομοθετηθεί. Αν σας ξενίζουν τα παραπάνω είναι μάλλον γιατί δεν θέλετε να δεχτείτε ότι το πραγματικό disruption που αναφέρεται συχνά στην αργκό των startup, δεν είναι άλλο από εκείνο της αγοράς απέναντι στη δημοκρατία.
επόμενο κεφάλαιο: Τι μέλλει γενέσθαι;